Lekker is niet anders, daghap bij de Brink met Warnders

Lekkere extra lange speciale winter 2010 – 2011 culinaire daghap fotoroman 

Enkele jaren geleden deelde ik exclusief met u mijn intiemste keukengeheimen in twee dampende, spetterende en bovenal educatieve delen van de culinaire topreeks ‘Lekker is anders, koken met Warnders’. 

Mijn favoriete groente

In deel 1 presenteerde ik u in woord en beeld hoe je met beperkte hulpmiddelen en op een ultraveilige manier mijn favoriete groente op tafel kon toveren: knakworst; Gevarieerd, voedzaam, lekker en vooral heel erg schijf van vijf. Lees het gerust nog eens na, want het zal je leven veranderen! 

Echter, lieve Bikkeltjes, al na 80 keer begon de knakworst na gemalen autoband met nachtcrème te smaken en werd het tijd voor afwisseling. En snel een beetje! Door het hele dorp werd deze keukenprins aangemoedigd om met meer culinaire handreikingen op de proppen te komen en de hele residentie te trakteren op een ander gastronomisch hoogstandje. Daarom schreef ik daarna speciaal voor u mijn andere intiemste keukengeheim: Macaroni met 7-up bij Snackbar de Kolk.

 Macaroni bij snackbar de Kolk is heerlijk! 7-up ook! Vooral de eerste 150 keer. Daarna veranderd de macaroni qua smaakbeleving voor de verwende smaakpapillen langzaam in gepofte bloembollen met slagroom. Het smaakte he-le-maal nergens meer na. Het lag niet aan de magnetron (sorry: steamer) en de macaroni bij de Kolk en al helemaal niet aan Darkio. Nee, in elke relatie, dus ook mijn relatie met mijn smaakpapillen was de sleur ingetreden. En dat al na 150 keer! Mijn maagje was macaronimoe en ik had last van een knakworstallergie. Het was als fietsen op een tandem met een golden retriever met boerenzakdoek om  en een vlaggetje achterop in dezelfde trainingspakken door Appelscha. De prik was van de cola.  De relatie tussen mij en de macaroni was uit, over, opperdepop en voorbij. Zo gaan die dingen soms, heel triest, maar dat is het leven zeggen ze, je groeit er overheen, zeggen ze, alles slijt zeggen ze, de bal is rond, zeggen ze ook wel…

Er zat maar een ding op. Warnders moest wat anders!

 Alles wordt anders…

Maar, beste helden van de Bikkelsite, op zondag 17 september zou mijn leven voor altijd veranderen. Het beste nieuws sinds tijden. Opeens was het WK verlies vergeten. Het gemiste kampioenschap van Ajax dacht ik niet eens meer over na. Dat komt dit jaar wel. De herfst en de winter zouden een feest worden. Waarom dan meneer Warnders?! Vertel het ons! Barman Chris zei het tussen neus en lippen door. Elke woensdag en donderdag daghap bij de Brink. Authentieke, verse, afwisselende, gezonde, heerlijke, oerHollandse gerechten bij Café de Brink! Dus niet van dat mensonterende nichterige schijtvoer (gamba heet niet voor niks gam bah!)  maar echt met liefde gemaakt Hollandse daghap, zoals Lasagna, Macaroni, Nasi, Bami en chili concarne!  Echt Hollands en dat voor maar vijf euro. En na al die jaren zou mijn uitgeleefde magnetron eindelijk een beetje tot rust kunnen komen. Ennnnnnnnnnnn een sleur zou het nooit worden, want elke daghapdag wat anders! Nooit meer vervallen in een culinaire sleur, wie wil dat nou niet?!.

Vanaf dat moment was ik een vriend van de daghap op het eerste gezicht, na eerst nog een korte intieme en hevige romance met een uitsmijter met pindasaus met extra veel harde stukjes en groen schaamhaar. Elke dag een unieke, onvergetelijke daghapervaring met alle beste vrienden en lieve vriendinnetjes van de daghap in ons ozo fijne Bakkeveen.

Mijn eerste daghapervaring

Vanaf het horen van het blijde nieuws op zondagavond tot mijn eerste daghap op woensdag zouden mij nog maar twee kleffe magnetronmaaltijden en drie dagen beulen in de nietsontziende ambtenarij scheiden van mijn eerste unieke daghapervaring in Eét- en pretcafe de Brink. Als de voortekenen niet zouden bedriegen zou dit iets bijzonders worden, een waar culinair- en gezelligheidsspektakel. En de eerste keer is toch altijd iets speciaals, iets bijzonders.. De hele woensdag klopte daarom mijn hartje al verwachtingsvol, voor het heerlijk avondje. Gaat het wel door? Was het niet allemaal een grap? Is het eten binnen te houden? Ben ik niet de enige vriend van de daghap die luid brullend het eetcafe betreedt? Zijn mijn tafelmanieren wel op orde (ik kan prima met mes en vork eten, maar niet tegelijk)? Is het in het horeca epicentrum van Zuid oost Friesland ook op woensdag gezellig (of zal ik daar gewoon zelf een actieve bijdrage aan moeten leveren)? Dat soort doemgedachten schoten continue door mijn hoofd. Bij de Gemeente Groningen moeten ze het die dag, door alle daghapvooropwinding, met een net iets minder scherpe financieel beleidsmedwerker dan normaal doen, maar zelfs in iets verminderde vorm onmisbaar voor de 192 duizend tellende Groningse burgerij, die blindelings vertrouwd op mijn scherpe en grensverleggende cijfermatige- en beleidsmatige analyses …

De woensdag werkdag zat er eindelijk op! Cijfertjes en lettertjes duizelden nog door mijn hoofd, terwijl ik in volle sprint naar station Groningen snelde. Nadat ik de buschauffeur had gemaand om vooral de snelheidslimiet aan zijn laars te lappen en ik na een stomende busreis de reis vanaf Drachten vervolgde in mijn knetterblauwe kanon, blaasde  ik met 130 km. door Friese Palen (blind over de kruising) om schuimbekkend van daghapverlangen bij Eetcafe de Brink te arriveren.

Met een zwaai doe ik om klokslag 18.03 de deur open en met mijn schijnbaar kenmerkende stemgeluid met een overdaad aan volume tetter ik door de kroeg: Vrienden en vriendinnen van de daghap, goedenavond!! (kijk trouwens wel uit met iets te veel enthousiasme en vrolijkheid, want dat kan u nog wel eens opbreken….). Gelukkig, ik was niet alleen, er zaten nog negen daghaphelden te branden van nieuwsgierigheid voor hetgeen ze voorgeschoteld zouden krijgen. Zo waren daar ook vaste daghapstamgast X en vaste daghapstamgast Y,  die voor mij om onbegrijpelijke redenen anoniem wensen te blijven en het liefst elke woensdag en donderdag de daghap stilletjes met de gordijntjes dicht onder de vensterbank op zouden peuzelen…  Deze vaste daghapgasten zouden er juist trots op moeten zijn:  ik eet tenminste hartstikke lekker, vreselijk gezond en afschuwelijk gezellig. Daarbij zouden ze  een fel tshirt moeten dragen met luid, vet en duidelijk de tekst: ‘Ik ben trots en gezond want ik ben een vaste vriend van de daghap en eet me elke woensdag en donderdag voor vijf euro tonnetje rond!!’  (de rijmwoorden zijn speciaal voor u onderstreept).

Wat zouden we vanavond opgediend krijgen, was de enige vraag die ons bezighield.  Wij zouden het eten in ieder geval opgediend krijgen door de bijzonder sympathieke en altijd vrolijke en gezellige vaste daghapbarman Lytse Hille. Barman Hille is niet alleen daghapbarman maar bovenal een charismatisch volkszanger van het levenslied en nummer één artiest in Bakkeveen (kom bij ons toch niet aan met muzikale prutsers als Marco Borsato, René Froger of Jeroen van der Boom, want daar halen wij ons neus voor op.  Wij willen alleen maar: Lytse Hille! Want met Lytse Hille is het altijd feest!) . En tussen al dat optreden door, maakt hij speciaal voor de vrienden van de daghap tijd vrij om ons te verblijden met gezelligheid, vrolijkheid, bier en culinaire hoogstandjes. Want alles wat Hille serveert is dan ook ‘dun in orde’. Ik kwam er al vrij vlot achter dat het compliment ‘dik in orde’ bij onze barman annex volkszanger iets te gevoelig lag…   Maar, als Hille later een wereldberoemde topartiest is en de Amsterdam Arena vier keer heeft uitverkocht, hij een goedbekeken eigen soap heeft en hij hopelijk zijn daghaphelden in Bakkeveen nog niet vergeten is (wij doen ons best om een onuitwisbare indruk te maken), kunnen wij altijd tegen iedereen zeggen: Vorig jaar heeft deze superster nog voor vijf euro een culinair hoogstandje voor ons bereid en nu mogen wij als vrienden van de daghap gratis de Amsterdam Arena van hem in. Niemand zal ons geloven, helden, maar wij weten wel beter en de foto’s zijn het bewijs!

Voordat dit verhaal qua lengte echt een roman wordt, ga ik toch maar eens over op waar het naast de ononvertroffen gezelligheid bij de Daghap echt om gaat. Het eten, de culinariteit! Over het eten kan ik maar één ding zeggen: Fenomenaal! Ik kan er trouwens nog wel wat over zeggen: Heel erg vreselijk lekker!  Wat de koks Chris, Hille, Vivian, Marjan ook presenteren het is altijd zo afschuwelijk lekker, Hollands en gezond. Met liefde bereid, verse Hollandse ingrediënten en je vraagt eigenlijk nooit om nog een bord, want dat past niet meer. Maar pas op, kom één keer langs  en voor je het weet ben je een vaste vriend(in) van de daghap!  En leg dat maar eens uit thuis…

Mijn eerste daghapervaring was onvergetelijk en goddelijk. De koks hadden het onmogelijke gepresteerd. Een hemelse hasjee maaltijd met rode kool en versgekookte aardappelen die zijn gelijke niet kent. Ik ben niet snel stil te krijgen, maar de vier minuten die ik nodig had om die maaltijd naar binnen te hengelen, was ik van de wereld. Stil, rustig, geconcentreerd en volledig in mezelf gekeerd om deze daghapervaring zo goddelijk mogelijk in te laten dalen. Tijdens deze maaltijd realiseerde ik me ook:  sollicitaties, begrafenissen, afspraken, recepties, ziek zijn, trouwerijen, ziekenhuisopname, etentjes, overwerk, alles kort en goed maar nooit op woensdag en donderdag tussen 18.00 – 19.00. Dit was een exclusief moment tussen mij, de vrienden en vriendinnen van de daghap en de daghap zelf.  Ik was van toen af aan verslaafd aan de daghapervaring.

Er zouden nog vele daghapervaringen volgen – om precies te zijn twee per week- en ik had altijd tijd kunnen vrij maken in mijn overvolle (werk)agenda. Dit waren louter hoogtepunten. Er zijn twee Hollandse maaltijden die ik echt niet lust. Andijvie. Gadverderrie, andijvie toch. Ik zou een hond niet eens andijvie voorzetten, zoiets doe je niet, dierenmishandeling. Maar Hille presteerde het. Hij wist de andijvie zo afschuwelijk lekker te maken (met alleen maar magere ingrediënten…)  dat het een onvergetelijke culinaire ervaring zou worden, die nog een gevaarlijke bedreiging zou vormen voor Warnders’ daghap top 10. Zelfs een vensterbank zouden ze nog op weten te fleuren tot een haute cuisine maaltijd.

Daarom speciaal voor jou, Warnders’ enige, echte daghaptop 10 tot nu toe:

1. Hemelse hasjee met rode kool en aardappels
2. Andijviestamppot
3. Stamppot blote billetjes in het gras
4. Hutspot met lekkere speksteunzool (of frikadel)

5. Boerenkool

6. Witte rijst met kip kerrie

7. Heerlijk pittige Chili con carne

8. Witte bonen in rode tomatensaus (bestaat er ook blauwe tomatensaus?) – zag er uit als iets waar je op de kaden om zondag 05.00 over uitglijdt, maar ik vond het heerlijk

9. Bami met sate

1. Macaroni

Maar, meneer Warnders, vriend van de daghap, wij geloven niet in sprookjes, er is toch wel iets aan te merken op op zijn minst één daghap.  Ja, beste vriendjes en lieve vriendinnetjes van de Bikkelsite. Na de andijviestamppot had ik iets te veel zelfvertrouwen en  dacht ik dat alles wel zou lusten. Zelfs het meest gehate gerecht uit mijn kindertijd. De naam alleen doet mij al kokhalzen: ‘zuurkool’. Ik vind ‘stront’ nog smakelijker klinken.  Ik kreeg het bord voorgezet en het was niet eens zo heel erg hartstikke smerig als dat ik had gevreesd en ik heb op karakter de inhoud van het hele bord weer naar binnen getimmerd. Maar lekker was anders, voor meneer Warnders (de rest vond het heerlijk, dus het lag toch echt aan mij). Zuurkool smaakt voor mij nu definitief naar nylondraad met azijn. harrebakkes. Als ze dat nog een keer voorschotelen, ben ik er bij, maar besteld deze donkerblonde bikkel met grijze accenten toch echt voor 5 euro patat.

Maar zoals gezegd. De daghap is geweldig, fenomenaal, gezellig en het fleurt je week op. Alles is heerlijk en het wordt steeds drukker en gezelliger. De daghap is een groot succes voor jong en oud! Het is gezellig, uniek en lekker! Zelfs mensen uit Drachten komen speciaal naar Bakkeveen voor de unieke daghapervaring, dus het kan niet anders dat jij als trouwe bezoeker van het digitale pretcafé op zijn minst één keer aanschuift. Het is verplicht. Je doet je zelf tekort door de winter door te komen zonder daghapervaring.

Nadat de Vrienden en vriendinnen van de daghap al eens een heuse gala-avond ‘hutspot bij candlelight’ hebben georganiseerd.

Waarbij uiteindelijk 1 vriend van de daghap en 2 vriendinnetjes van de daghap zich aan de verplichte kledingvoorschriften hielden is het tijd voor het grootste daghapspektakel ooit:

Daarom presenteren de Vrienden van de Daghap in samenwerking met www.bikkelsite.com en eetcafé de Brink op donderdag 30 december de daghapjaarafsluiting met ‘The Voice of Bakkeveen’. Na een spectaculaire daghap begint om 21.00 met een speciale feest DJ, Lytse Hille en een vakjury voor elke vriend en vriendin van de Brink (dus ook als je nooit een daghap hebt gehad) ‘The voice of Bakkeveen’. Er zal een winnaar worden uitgeroepen, maar het gaat maar om één ding. Lekker met zijn allen pret maken, eten, bier drinken, aangeschoten worden en feest vieren! Jihaaaaaaa!

Daarom roepen wij iedereen op om 30 december vrij te houden en samen met de vrienden van de daghap het jaar feestelijk en muzikaal af te sluiten!

Wij rekenen op jou! Meer informatie volgt nog! Houd de Brink en www.bikkelsite.com in de gaten!!!!!!!!!!!!

Liefs,

Frank the Voice.

No tags