Extra lange Kerst(boom)special

Als kerst valt in december, staat de kerstboom in september

Lieve klupbladlezers,

The Voice of Bakkeveen heeft het niet zo op kerst. Die geforceerde gezelligheid waarbij veel mensen op plaatsen en bij mensen zijn bij wie ze veel liever niet zijn. Want als kaasfonduen met de schoonfamilie echt zo leuk is, zou je dat elke week toch wel doen?! Als kalkoen echt zo lekker is, dan beperk je jezelf in dat hoogstaande culinaire genot toch niet tot maar 1 keer per jaar?! Nou dan! En die onontkoombare geluidsdiarree aan hooguit acht op de shuffle gezette afschuwelijke kerstliedjes die je trommelvliezen al vanaf half november tot bloedens toe terroriseren. De vreselijke tijd van het jaar waarin kerst altijd gehouden wordt, donker en koud. Had daar niet een betere geboorteplanning aan te pas kunnen komen? Nooit is het eens licht en een graad of 20 met kerst maar vaak snerpende motregen, natte sneeuw en ijskrabben. Om nog  maar te zwijgen over al die huizen en tuinen die onder het mom van kerstversiering worden getransformeerd tot een soort van vunzige kermisbordelen met rendieren, op een manier waar ‘Club de Blauwe Eikel’ jaloers op is. En iedereen vindt het maar normaal, terwijl het motto van de Voice al sinds mensenheugenis is: doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg! (of was het nou: doe maar gek, dan doe je al normaal genoeg….?).

Kerstkaartjes, emotieloos lopende bandwerk

Die achterlijke sociale verplichting om familie, collega’s, vrienden en vage kennissen kerstkaartjes te sturen.  Niet dat u zo blij bent ze te ontvangen, niet dat u het zo leuk vindt om ze te versturen. Het kost alleen maar moeite en geld. De enige zorg is als er vlak voor kerst weer zo’n kreng door de brievenbus zeilt, is dat het niet van een vaag iemand is die je zelf nog niet hebt gestuurd, want dan moet er ook weer zo’n ding terug. Dit is door de commercie en sociale druk gedreven kostenopdrijvend emotieloos lopende bandwerk, waar de Voice van gruwelt. En dan het vergelijken of de kerstkaart die ontvangen is wel net zo duur en groot is de verstuurde kaart. En vervolgens hiervan zorgvuldig aantekeningen maken voor volgend jaar.

Stuur gewoon naar de 5 mensen die u het meest lief heeft een kerstkaart met een mooie persoonlijke boodschap vanuit uw  ziel. Doop uw penseel in het rode inkt van uw kloppende hart en schrijf! Schrijf lieve mensen, schrijf! Dat is toch zo veel mooier, waardevoller en persoonlijker dan emotieloos 80 kerstkaarten in een brievenbus te storten, alleen uit fatsoen – louter ondertekend met de naam –  op een kaart die vaak nog kleiner is dan de postzegel. En dan niet de moeite nemen om handgeschreven het adres er op te schrijven. Welnee! Dat kan veel efficiënter! Gewoon met een harteloze treurige door een computer gegenereerde sticker met kant en klare adresgegevens er op.

Eigenlijk heeft kerst maar 1 belangrijk voordeel: tijdens eerste en tweede kerstdag is het heerlijk rustig in mijn favoriete snackbar Foodplanet De Kolk.

Het kerstboompje, een lichtpuntje in september

Een ander lichtpuntje.  De kerstboom. Rond 6 januari hoor ik regelmatig van mensen: ik vind het zoooooooo jammerdebammer dat die gezellige, vrolijke kerstboom weer uit huis moet. Ik vind het toch zo enig met die lichtjes enzo en het is straks weer zo kaal in huis. Hardop vraag ik mij dan af: Van wie moet die kerstboom eigenlijk weer uit huis? Wie zegt dat? Van de kerstboompolitie op straffe van een enorme geldboete of een lijfstraf naar keuze? Niks hoor! Heus niet! Niemand zegt het. Het is een zelf opgelegde beperking, gevoed door een veel te strak maatschappelijk sociaal corset waarin we leven.

Als het zo gezellig is, laat je de boom  toch het hele jaar staan? Wie doet je wat? Baas in eigen huis! Heerlijk man! Kerstboompje! Omdat ik principieel en uit dwarsigheid niks aan kerst wil doen, heb ik met kerst nooit een kerstboom in huis. Maar diep in mijn hart, ergens heel diep van binnen, mis ik dat wel. Een gezellige boom, net als vroeger, met de piek krom tegen het plafond. Maar ja… wie principieel wil zijn, moet consequent en stoer zijn. Dan ook geen kerstboompje met kerst, al is het maar omdat het woord kerst in boompje zit.

‘Maar als je kaasfonduen met de schoonfamilie zo leuk vindt, doe je het het hele jaar toch wel?’

‘Als kalkoen echt zo lekker is, waarom eet je dat dan maar één keer per jaar ………….’

Als je een kerstboompje echt zo leuk vindt, waarom dan maar twee weken per jaar rond kerst? …..

Juisttttttttt! Koekoek! Waarom alleen met kerst een gezellige boom en niet, laten we een willekeurige datum noemen… Half september en dan veel langer dan twee weken? Toen ik voor culinaire verwennerij, dus overheerlijk warm eten (aardappels, groente en vlees) op een zaterdag bij Mammie was en dit toevalligerwijs ter sprake kwam,  waren we allebei gelijk dolenthousiast. Maar dan ook dolenthousiast! Ik heb geen boom (waarom zou ik een kerstboom hebben?), dus Mammie gelijk naar zolder, kerstboom door het luik geschoven, wat balletjes en slingertjes er achter aan en hupsakee achter in de auto met die versierselen. En zo takelde The Voice of Bakkeveen – bijna 30 jaar en serieus dienaar van de Kroon in Groningen – op 15 september met 23,8 acht graden Celsius in korte broek de kerstspullen in zijn huis.

Makkelijk is anders, een kerstboom optuigen met Bob en Warnders

Maar hoe krijg je met twee linker handen en het technisch inzicht van een kleiduif nou helemaal een uit drie stukken bestaande kunstkerstboom in de lucht? Onmogelijk! Of zoals Tom Cruise dat zo mooi kan zeggen: Mission Impossible.

Om dit probleem het hoofd te bieden schoten alle mogelijkheden als een komeet door mijn hoofd en bleven stil staan bij Bob! SuperBob! Mijn grote vriend Bob kan in huis alles, dus voor een kunstkerstboom zal hij zijn handen ook niet omdraaien. Nadat we eerst saampjes heerlijk, onder het genot van een heerlijke pot smaakjesthee en een gangmaker, naar de herhaling van de Voice of Holland (zo ver ben ik nog niet…) hadden gekeken zei ik tegen Bob: nergens om en misschien vind je het een beetje rare vraag, maar kan je me zomenteen even helpen met het opzetten van de Kerstboom (wat ik eigenlijk vroeg was: wil jij mijn kerstboom opzetten..).  Bob moest dit even 5 seconden verwerken, maar was al snel overtuigd om zijn medewerking aan dit project te verlenen.

Dit proces ging niet helemaal soepel, omdat je vooral de volgorde van de losse onderdelen moet respecteren. Begin bijvoorbeeld niet met het middenstuk om daar vervolgens het onderstel op proberen te plaatsen. De wet van de zwaartekracht doet dan onherroepelijk zijn intrede en bovendien is het geen gezicht. Volgens ons was dit de eerste kunstkerstboom met kluit maar na een half uurtje noeste arbeid had Bob het voor elkaar. Slingertjes er in gedrapeerd, lichtjes er in gegooid, balletjes gelijkmatig over de takjes verdeeld en wat de Voice nog wel lukte, met enige moeite, de piek er boven op, want zoals we bij de Warndersjes altijd zeggen:  Elk kerstboompje knapt op, met een piek er boven op.

Nadat je bekendheid geeft aan het feit dat je half september een kerstboom in je huis hebt opgezet word je collectief voor gek verklaard in het dorp. Vreemd. Half december zetten 6 miljoen huishoudens, massaal een struik in huis en dat is doodnormaal. En als je als enige half september je huis structureel wilt verfraaien met een mooie gezellige kerstboom, word je voor gek verklaard. Maar lieve mensen, niks is zo fijn, als na een hels drukke werkdag in de snoeiharde, niets ontziende ambtenarij thuis komen met een prachtige boom in de kamer. Dan krijg ik weer de rust in mijn hoofd, wetend dat het tijschakelaartje zijn werk weer keurig heeft gedaan en duik ik heerlijk met een pot verse kruidenthee op de bank.. Hmmmmm.

Oprechte dikke Kerstknuffel,

The Voice

No tags