In deze speciale Voice of Bakkeveen twee dagboekfragmenten die ik heb gebruikt bij de Oudejaarsconference ‘Jacobus en Frank on fire’ #ilovemylife.

17 mei 2016

Lief dagboek,

Vanochtend werd ik wakker met een smaak in mijn mond alsof ik net 6 gerookte bezwete steunzolen met knoflooksaus heb opgegeten en nog wat gemalen traktorband toe. Het komt waarschijnlijk door 53 bier die ik heb weggekopt op het kampioensfeest.  Maar toen ik nog half dromend even naar beneden keek, nee niet zover lief ondeugend dagboek want zover kan ik niet kijken zonder zonder bril, dat daar iets lager moet allemaal op de tast.

Maar op mijn imposante granieten borstkas  rustte dit. Mijn kampioensmedaille met daarop de tekst ‘Kampioen 5^e klasse C zondag district Noord 2015/2016’. Ik werd overstroomd door een gelukzalig gevoel! De smaak in mijn mond transformeerde binnen 2 seconden van een afgeleefde gympie met oud aangekoekt zweet naar de goddelijke smaak van dagverse muntthee met honing.

Met een grote glimlach op mijn bakkes mijmerde ik. Dit is waar ik mijn hele leven van gedroomd en altijd voor geleefd heb! Mijn leven is compleet! Een bepalende speler  zijn in mijn bloedeigen dorp waar ik zoveel van houd en het publiek in verrukking brengen met mijn onnavolgbare voetbalacties, steekpassjes en doelpunten. En na elke wedstrijd op de schouders van het veld worden gedragen, want ik was alweer de held. Eigenlijk wou ik mijn hele leven Johan Cruijff zijn.  Of nou ja, Johan Cruijff hoefde niet eens. Frank Bank zitter bij VV Bakkeveen 1 zou al fantastisch zijn. Dan hoorde ik er toch echt een beetje bij. Niet iedereen kan Johan Cruijff zijn.  Maar Johan, de beker die jij in 1974 niet hebt gewonnen maak ik toch een beetje goed. Kampioen van de 5^e klasse C Zondag district Noord 2015/2016’. Naast de WK finale bijna de enige prijs die jij toch maar nooit gewonnen hebt. Ik hoop dat je trots bent vanuit waar je ook bent.

Toen ging de deurbel. De realiteit kwam terug. Ik kan helemaal niet voetballen. Godver, die kampioensmedaille is helemaal niet van mij.  Het enige wat ik kan is als een puberale losgeslagen dorpsidioot naast de dugout onzin het veld in schreeuwen met mijn onovertroffen luide stem en vooruit: ik ben een goede spelverdeler in de derde helft. Ik was geen Johan Cruijff. Ik was gewoon Theo Maassen die de grootste prijs van zijn club in de afgelopen 10 jaar mee naar huis heeft geroofd. Deze prijs zal ik bij de nieuwjaarsreceptie van Bakkeveen heel teder en gevoelig terughangen in de kantine. Ik hoop dat daardoor een strafblad aan mij voorbij gaat.

Met nederige groet,

Frankie

4 december 2016

Lief dagboek,

Vanochtend ben ik geinterviewd over mijn avonturen als herintreder bij de trainingen van de A’s van VV Bakkeveen. Hieronder, voor het nageslacht, het uitgewerkte korte interview.

Hoe voelt het om op jouw leeftijd weer op het voetbalveld te staan?

Och jongen. Ik vond het zoooooooooooooo mooi! Ik weet nog hoe ik mij voelde tijdens die eerste training: als een terminaal zieke en geestelijk gehandicapte die nog 10 dagen te leven had en nog 1 laatste wens mocht uitvoeren bij Knoop in je zakdoek, De eerste keer training scoorde ik ook nog een paar keer bij 4 tegen 4. Toen waren de handdoekjes echt niet aan te slepen.

Maar Frank, jij hebt vroeger toch ook wel eens gevoetbald?

Eens?  Ik heb mijn hele jeugd gevoetbald maar ik kon er geen reet van. Je kon nog beter een krokodil leren pijpen, dan mij leren voetballen. Ik had in de voetballerij al snel een bijnaam. Frank Bank, ze wisten niet hoe snel ze me wissel moesten zetten.   Ik was zo slecht, dat ik uit pure medelij in de B’s de enige was met 4 jaar dispensatie zodat ik met mijn vriendjes kon blijven voetballen.  Het was zelfs zo erg, dat bij de B’s onder het douchen bleek dat ik de de enige was met haar op de zak!

Prachtverhaal. Maar het Nederlands elftal in 2016. Niet goed he?!

we verliezen goddomme van Ijsland, Tsjechie en Turkijke. Dat ik dit op mijn oude dag nog mee moet maken. Als de lijn zich doorzet zitten we straks in een kwalificatiepoule met Legoland, Madurodam, Boerenkoolstronkstadeel  om ons te kwalificiceren voor de josti band..

Tsja.. en verder is het binnen het Nederlands voetbal ook een zootje. Dat gaat me aan het hart hoor. We hebben bij de KNVB  in 2016 een technisch directeur gekregen die zelfmoord wou plegen toen ie een bal doorliet omdat ie op een polletje stuiterde. Dit is echt waar! Dat is niet goed.  Hans van Breukelen was keeper en wou zelfs bij de aftrap al een muurtje hebben. Nou, dan weet je het wel. Geen toonbeeld van geestelijke stabiliteit. Ik was vroeger trouwens ook keeper.

Het Nederlandselftal was ruk, maar volgens mij ging het in Bakkeveen prima.

Nou, zeg dat wel. Vorig seizoen kregen we een kunstgrasveld in  Bakkeveen en dat vond ik helemaal niks!  We  moesten op aangepaste schoenen voetballen op een nichterig kunstgrasveld in de 5^e klasse.  Dat past niet. Dat is hetzelfde als patat met slagroom. Niet doen!. Dat is hetzelfde als dat Arnold Schwarzenegger zijn vechtscenes in Terminator 3 doet op roze balletschoenen. Het is geen gezicht. Het hoort niet. Het kan niet. Het gebeurt niet. Het is ongezond! Nou bleek ik met dat laatste ook wel gelijk te hebben, want 1 goed uitgevoerde sliding op een kunstgrasveld met korte broek schijnt levensgevaarlijk te zijn. Dan hoop ik dat wij tegen Pasen nog  11 spelers van boven de 15 op de been kunnen brengen,  en niet elk weekend wordt verstierd door een begrafenis of crematie. Steeds met rouwbanden voetballen is ook kut.

Wat kan je je nog van de kampioenswedstrijd herinneren?

We speelden de kampioenswedstrijd tegen Zevenhuizen uit. Op een echt, mannelijk voetbalveld met modder en madeliefjes en dat soort dingen.  Geen idee meer hoeveel het werd, maar ik was die middag zo stoned als een chemokar van de spanning. Wat ik nog wel weet is dat ik die spanning toen aardig van me heb afgedronken tijdens kampioensfeest.  Qua feesten spelen we in Bakkeveen championsleaque.

Toedels en knufjes,

Frankie

Bakkeveen, column, humor, lachen, voetbal