Charlotte: Proloog
- toen Pepijn nog niet in haar leven was -
Peronalia
Naam: Charlotte
Hobbies: Fietsen, busreisjes(favoriete bestemming: kerstmarkt Oldenburg), lezen, handwerken en mijn twee honden: Rakker en Pluto
Lijfspreuk: Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.......
Beste vriendin: Jeltsje
Favoriete TV Programma: Get the picture, Lingo, als het maar een spelletje is, of met Caroline Tensen, dan is het altijd goed
Favoriete boek: Godin van de Jacht van Heleen van Rooyen en de Libelle
Ik werkte destijds in de plaatselijke supermarkt. Van een bijbaantje op zaterdag, was het mijn vaste baan geworden. Ik had er wel eens aan gedacht om iets anders te gaan doen, maar ik had het toch prima zo? Iedere maand een vast bedrag op de bankrekening; niks geen zorgen.
In
de supermarkt kwamen elke dag dezelfde mensen, en dat was ook het leukste;
dat je iedereen kende in het dorp. Je wist precies wat mensen wilden:
mevrouw de Wit? Dat was elke dag een halfje casino wit, een pak karnemelk
en op zaterdag 4 croissantjes. Zo kon je de klanten optimaal van dienst
zijn.
Ik
was nog vrijgezel in die tijd. Met vriendinnen ging ik elke week naar de
plaatselijke discotheek. Af en toe vroegen mannen me wel mee om
“brommers te gaan kieken”, maar omdat dat waarschijnlijk de
maandag daarop veel complicaties
zou geven bij de kassa, sloeg ik dat vaak af. Ik had toch een bepaalde
verantwoordelijkheid als hoofdcaissière!
Toch was ik wel druk zoekende. Steeds meer van mijn vriendinnen gingen zaterdagavond niet meer mee op stap. Die gingen dan gezellig met hun vriend tv kijken. Als ik een erg gestresste week achter de rug had, deed ik wel eens mee. Toch ben je als vrijgezel wel een beetje het vijfde wiel aan de wagen. Stellen vragen standaard: of heb je nog geen verkering? Net alsof ze wilden bevestigen: Kijk mij het eens goed voor mekaar hebben. Ik blijf tenminste niet over zoals jij!
En
al wist ik wel dat ik een hartstikke leuke meid was, ik werd tenslotte
vaak genoeg mee naar buiten gevraagd, toch knaagde het aan me. Ik besloot
over te gaan tot actie. Ik moest mijn droom, van die ridder op het witte
paard, dat mooie oude boerderijtje en spelende kinderen in de tuin, toch
zien te verwezenlijken?
Op een rustige maandagochtend achter de kassa bedacht ik een plan. Ik zou mezelf letterlijk en figuurlijk in de aanbieding gooien. Spaarden de klanten normaal voor handdoeken of een pannenset? Nu zou ik het grote cadeau zijn! Op grote posters waarop de sperziebonen voor half geld werden aangeprijsd, schreef ik op de achterkant:
Speciale
spaaractie voor mannen!!!
Bij
elke 10 euro aan boodschappen een zegeltje
Kaart vol = een date met uw droomvrouw…