Een dringende oproep van de Voice of VV Bakkeveen om het leven weer mooier en gezelliger te maken 

In deze Voice of VV Bakkeveen doe ik een oproep aan jullie allemaal!! Ik maak van de pagina die mij gegund is in hét dorpsblad van Bakkeveen van de gelegenheid gebruik om een  dringende oproep te doen. Een oproep die het leven mooier, puurder en vooral weer veel socialer en gezelliger maakt. Een oproep die het leven weer net zo mooi maakt, als toen ik zo oud was als jullie. Toen mensen nog gewoon met elkaar spraken, dronken en keet lelden langs het voetbalveld, in de kantine en in de kroeg. Een tijd die inmiddels definitief achter ons ligt, tenzij jullie een keer heel goed naar mij luisteren! 

Maar lieve, schattige, maar nu best wel streng overkomende Voice of VV Bakkeveen: vertel dan, hoe moeten we dat dan doen, vreemd gekkie dat jij bent? Dat is heel simpel: Sodeflikker op met al die tkusmartphones (de eerste drie letters van het laatste vetgedrukte woord zijn in willekeurige volgorde) op plaatsen waar het gewoon gezellig moet zijn zonder hulpmiddelen of externe digitale prikkels! Een Iphone, een Samsung S, een Samsung SII, een Iphone4s en elk HTC toestel naar keuze vermoordt de ouderwetse gezelligheid bij het verenigingsleven en in de kroeg, waar we eigenlijk stiekem allemaal zo naar hunkeren! Die dingen maken alles wat mooi is kapot. Veel mensen verstoppen zich heel interessant kijkend urenlang al vingerend op een schermpje in zijn eigen veilige coconnetje, in plaats van oog te hebben voor de mooie, unieke persoonlijkheid van de nabije reallife aanwezige medemens. Of voor een prachtige pot voetbal van het Tweede. 

Toen ik zo oud was als jullie, hadden we nog niks. Ja, een walkman met cassettebandjes, een atari 2600 met cartridges met spellen zoals space invaders, een kleurentelevisie met zo’n toeter op de rug die je met vier man in huis moest tillen en een VHS videorecorder. Maar een paar TV kanaaltjes met Avro’s Toppop met Ad Visser en natuurlijk Sterrenslag.  En een eerste mobiele telefoon met zwart wit scherm, zo groot dat je die in een rugtas moest meetillen. Maar iets veel waardevollers hadden we  wel: we hadden elkaar! We zochten elkaar op, we lachten met elkaar, we voerden nog echte gesprekken van mond tot mond en we dronken bier met elkaar. En naaktzwemmen natuurlijk, maar dat spreekt voor zich. 

Stap nu een willekeurige kantine of kroeg in en je ziet iedereen gemiddeld 314 keer per uur een beetje dwangmatig aan Twitter trekken, op facebook schuimen om compleet overbodige informatie te delen :‘WEEEKENDDDDDDDDD! ’ staat er dan op zaterdagochtend: prachtverhaal, goeiedag. Duhhh, whatever. Alsof iemand dan denkt op zaterdagochtend: verhip, wat goed dat ie dat zegt, het is weekend, ik kan mijn auto omkeren want ik hoef helemaal niet naar het werk. 

En iedereen zit te  Whattsappen naar mensen aan de andere kant van de bar, in plaats van er even gezellig naar toe lopen voor een gewoon echt gesprek, met praten en stemgeluid en lachen enzo. En als je dan met iemand wilt praten: ja wacht even, even dit berichtje aftikken! De brand in die dingen! Stukgooien op de plavuizen, via het systeemplafond of desnoods een dompelbadje in de spoelbak. 

Een smartphone is een fenomenaal gezellig middel om contact te houden met al je gemiddeld 214 vriendjes en vriendinnetjes, als je niks te doen hebt! Als je thuis zit, of in de bus naar Borger of om even een Whattsappje te sturen naar Trea onder het schijnpoepen over de stand van zaken. Maar ook dan hoef je ons niet van alles op de hoogte te houden: ‘vnvd lkkr in de chillmodus op de bank hangen’. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar het kan mij geen ruk schelen dat Jasper de Vries op de bank hangt in de chillmodus met zijn hand in de broek en hierbij durf ik ook wel te stellen dat ik niet de enige ben die het geen ruk interesseert. Eigenlijk durf ik in een stoere bui wel te stellen dat het werkelijk he-le-maal niemand een ruk interesseert wat Jaspertje allemaal doet in de chillmodus op zijn roodgestikte bankstel met bijpassende kussentjes en kaarsjes op tafel. 

Maar lieve Voice of VV Bakkeveen met je luide stem en je gekke feestjes, hoe kunnen we dit dan voorkomen? Als ik een telefoon in mijn hand heb, moet ik er wel aan zitten. Het verlangen naar Facebook is groter dan ik. De Voice heeft zich dagenlang over dit vraagstuk gebogen, met experts gesproken op het gebied van sociale media en uiteindelijk ben ik tot een schrikbarend eenvoudige conclusie gekomen: iets wat je niet bij je hebt, kan je ook niet aan zitten. 

 Maarrrr ik wil wel bereikbaar zijn, anders kan ik niet leven. Uw huiscolumnist is naar de Belcompany gerend en heeft daar gevraagd naar de meest afstandse, goedkoopste en minst functionele telefoon die ze daar konden vinden, en wat denk je? Een Nokia, model Roemenie 1983 gevonden, met zaklamp voor 19 euro inclusief 20 euro beltegoed! En kijk, een zaklamp heb je wat aan, als je zo smoor als een dakgoot zondagochtend om 05.14 een sleutel onder een grijze container vandaan moet zien te vissen (Maar Frankie, nu weet iedereen waar je je sleutel verstopt! Dat kan niet: leg ik em volgende keer wel onder de groene, dan vinden jullie em nooit!). 

Dus uw huiscolumnist heeft twee telefoons, de ‘Frank’ telefoon en de ‘Frank Drank’ telefoon. Nog een gratis tip, doe in de Frank Drank telefoon, alleen de hoogstnoodzakelijke nummers, zoals een taxi en een paar goede vrienden, die zo van je houden dat het niet uit maakt wat je stuurt en haal alle meisjes er uit, die je onbedoeld weer lastig gaat vallen met huwelijksaanzoeken en andere oneerbare voorstellen die je een dag later weer goed moet maken met grote bossen bloemen. Niks is zo erg als op zondagochtend wakker worden en dan meteen zwetend moeten kijken bij de verzonden berichten. 

Lieverds, mijn ruimte is op, ik hoop dat jullie wat doen met de wijze woorden van de Voice, maar eerlijk gezegd weet ik diep in mijn hart wel zeker dat ik deze hele column helemaal voor niks heb geschreven, behalve voor het feit, dat ik weer een maandje uit de brand was. 

X 

The Voice

No tags