The Voice of VV Bakkeveen

Bakkeveen verliest de nacompetitie. Kut!

Zelden heb ik mezelf zonder drank zo voor lul gezet als vorige week met mijn stoere, ronkende column ‘VV Bakkeveen 1 wint de nacompetitie. Punt!’. Ik ben voor lul gezet door de voetbalelite van mijn bloedeigen dorp, waar ik zoveel van hou! Het was een hele stoere column boordevol misplaatst zelfvertrouwen en doordrenkt met een misselijkmakende arrogantie. Ik moet zelf kokhalzen als ik het weer lees, maar deze column, ‘helden van VV Bakkeveen’, begon zo:

‘Het voetbalseizoen van VV Bakkeveen zit er bijna op, maar het mooiste moet nog komen. We winnen de nacompetitie en we degraderen NIET naar de 5^e klasse en daarna gaan we ongelofelijk vies feestvieren met een zangertje enzo. Dat we de dag daarna weer huilend als een klein meisje op het toilet op het werk zitten te schijnpoepen met een knetterende kater en een smaak in de mond alsof we 6 middelgrote halfdode muskusratten met knoflooksaus hebben opgegeten. Net als vroeger. De 5^e klasse is helemaal niks voor mijn Bakkeveen. Het kan niet zo zijn dat mijn helden volgend jaar voetballen op een nichterig kunstgrasveld in de 5^e klasse. Dat is dubbel homofiel. Dat is hetzelfde als dat Arnold Schwarzenegger zijn vechtscenes in Commando doet op roze balletschoenen. Het is geen gezicht. Het hoort niet. Het kan niet. Het gebeurt niet. Punt!’

En zo raaskalde ik maar twee aviertjes door. In de heilige overtuiging dat mijn dorp, mijn helden, mijn strijders, toch potverdikkie, wel even af zouden rekenen met een clubje uit het moeras van het amateurvoetbal?! Waar goedwillende amateurs ’s ochtends nog wat koeien van een veld moeten jagen, de dugouts vrij moesten maken van een forse laag aangekoekte mest, er allerijl nog een paar doelen in elkaar werden gezet, zodat ’s middags er iets kon plaatsvinden wat in de verste verte met heel veel fantasie op voetbal lijkt. Al was het maar omdat er een bal in voor kwam. Een bal met een veter.

Juist deze column, waarin ik mijn reputatie voor altijd op het spel heb gezet, bleek ook nog eens veruit de meest gedeelde en gelezen column te zijn die ik ooit geschreven heb. Deze klinkklare mistplaatste oprisping van arrogantie, die ik schreef uit blinde liefde voor mijn ex-voetbalhelden.

Dus vorige week hoorde ik veelvuldig langs de lijn: dus Frankie, volgende week maar weer een column?! Ging lekker Frankie! Alsof ik potjandosie de ballen hoogstpersoonlijk in eigen doel had geschopt (al zou ik willen, het zou me niet eens lukken..).

Wat mij betreft begon het vorige week al fout. We stonden voor de wedstrijd al met 1-0 achter (was het daar maar bij gebleven…). Op Oerrock kreeg ik al de eerste tekenen dat er een mogelijk debacle in de lucht zou hangen. Het overgrote gedeelte van de selectie was er namelijk niet. Die lagen keurig om 21.30 ’s avonds met de handjes boven de dekens te woelen van de spanning in bed. Op een glas fristi. Bakkeveen zou er echt voor leven! Het moest en zou gebeuren! 1 keer per jaar alles op zij voor je dorp. Nou, dames en heren, we hebben het gezien!

De laatste keer dat ik dit fenomeen had meegemaakt was een jaar of 15 geleden in of tegen THOR. Mooie naam voor een dorp trouwens, THOR. Een kampioenswedstrijd. Een touringbus vol dolenthousiaste supporters mee. Bier in de bus. Feestje in het vooruitzicht. Ook toen lag iedereen op bed. De helft van de selectie moest zich de ochtend daarna invetten in verband met doorligplekken. Toen schoten we schilferend en strontverklonterend en zwabberend van de stress nog van 8 centimeter op een leeg doel over. Je moet het maar kunnen! Een heel groot doel en een kans van 1 op 6 miljoen om de bal te missen en je doet het. Een prestatie van formaat! Maar dat was niet de prestatie die gevraagd werd. Bal. Doel. Bal in doel! Zo makkelijk is het. Maar we verloren, omdat we moesten winnen.

Drie weken na die wedstrijd moest Bakkeveen een oefenwedstrijd spelen tegen een ploeg die een paar klassen hoger acteerde. Driekwart van de selectie kwam net zo smoor als een loopse cliniclown uit een middelgrote stad alcoholdampen en vlak voor de wedstrijd namen nog minimaal 6 spelers de gelegenheid te baat om de middenstip te verrijken met een dampend plakkaat wortelfantasie. Of kots, zoals u wilt. Deze wedstrijd wonnen we gewoon als een stelletje soepele bazen met 3 – 0. Niet nadenken maar voetballen. Balletje in de kruising hier, volleytje daar, omhaaltje zus, schaartje zo. Lekker ontspannen! Automatisch pilootje. Fijnbesnaard one touch voetbal. Lekker man! Niks mis mee. Het publiek kreeg bijkans een blije plasser van plezier.

Ik moet het toch even over de wedstrijd hebben.

De wedstrijd begon om 14.00. Speciaal voor deze wedstrijd had ik, na een slopende Oerrock driedaagse, potverdimme mijn wekker al gezet om 13:45. Een tijdstip waarop ik er normaal voor de tweede keer uit ga te plassen. Maar goed, je hebt wat over voor je dorp, daar offer je graag een stukje slaapbeleving voor op. Want het ging tenslotte gebeuren! De wedstrijd van de eeuw! Er hing voetbalplezier en een feestje in de lucht. Dus ik was er klokslag 14.00. En toen was er ook gelijk het mooiste moment van de wedstrijd. Het fluitje voor de aftrap. Gelijk daarna ontvouwde zich een horrorscenario. Ik kan er niks van zeggen, Bakkeveen heeft zich voor de volle 30 procent ingezet. Dat wel. Ook de vrouwelijke scheidsrechter, kunnen we met goed fatsoen ook niet de schuld geven, want eigenlijk was zij, de beste man van het veld. En de tegenstander? Eigenlijk waren ze supersympathiek, ze speelden hartstikke leuk voetbal, ze deden aan fair play, gingen voor de bal, zij hadden waarschijnlijk wel gezopen die avond,  dus eigenlijk was er ook geen reden om de tegenstander tot bloedens toe verrot te schelden, of iemand met een gecomliceerde enkelbreuk de parkeerplaats op te schoppen. Of een paar knieholtes of achillespezen in de lichtmast. Ze zaten ook daarna nog na in de kantine, deden vrolijk, lachten mee, provoceerden niet, dus dan kan je met goed fatsoen ook geen tanden uit hun bek slaan. Eigenlijk lag het gewoon hoofdzakelijk aan ons. 1- 7 verloren. We werden volledig overklast door een 5^e klasser. Een klasse waar wij volgend jaar in mogen spelen. Deze klasse heeft 1 voordeel. Je kan er niet uit degraderen, nouja, kan niet…. G-voetbal is natuurlijk altijd een optie…

Na deze wedstrijd heb ik me een week lang in de foetushouding in slaap gehuild met een kussen tussen mijn benen. Vandaag voor het eerst weer wat gegeten, en zonet heb ik zelfs voor het eerst weer een kleine glimlach gedaan. Gewoon om te weten of ik dat nog kan. Maar jongens, wat een treurigheid!

Deze wedstrijd had 1 voordeel. Ik hoef geen tank benzine te verrijden om naar Munnekeburen te rijden, in de schitterende driehoek: Boerenkoolstronkstradeel, Schubbekutteveen en Sint  Herejezusveen. Ben ik dan geen supporter van Bakkeveen? Tuurlijk wel! Maar VV Bakkeveen was vorige week geen supporter van mij. Nog zo’n trekpartij en ik loop als vanzelf de Belvedere op om er met een sierlijke sprong van uit te springen. En dat doe ik niet, met Mallorca in het verschiet.

Het is goed dat het zomer is. Even de zinnen verzetten. Even feesten op Championsleaque niveau. Met de helden van het eerste, want als het om feesten gaat, kennen we geen faalangst. Eerst naar het fenomenaal door Henk de Tenk georganiseerde Terschelling uitje en daarna zeilen we zo alle Europese feesttrekpleisters in.

En volgend jaar? Dan ben ik er natuurlijk weer!! Om mijn helden aan te moedigen! Dan reken ik op patat en frikadellen aan het eind van het seizoen. In de 5^e klasse, op kunstgrasveld, waarbij je naar ploegen moet, waarbij je blij moet zijn als je je enkels nog in een plastic tasje mee naar huis krijgt.

Het belangrijkste moet nog komen: Trainer Willem bedanken! Die ook zo ontzettend teleurgesteld is in de voetballers van zijn dorp. Alleen hem hadden we dit nooit aan mogen doen! Willem, ontzettend bedankt!! En ik hoop ook dat jij er in september weer over heen komt, dat je weer komt kijken. Ik zou eerst wel beginnen met halve wedstrijdjes en het langzaam weer opbouwen.

Helden, een fijne zomer! En we zien elkaar.

Troostende knuffel,

The Voice of Bakkeveen

Ps.

Voetballers van Bakkeveen, laat me hier nou potverdorie niet weer op terug komen door volgende week met 8-2 te winnen. Want dan kan ik me nooit meer ergens vertonen en heb ik elke waardigheid en autoriteit verloren.

No tags